Tegenwoordig is het mode om een kinderfeestje ‘op locatie’ te vieren. Met de hele club naar het zwembad, de bowlingbaan of een speelparadijs waar de jeugd naar hartenlust kan ravotten op de speeltoestellen, van klimrek tot speellocomotief. Met wat geluk dwarrelt er tijdens het geklauter bij herhaling de een of andere clown rond die zo nu en dan als presentator van een prijzenronde fungeert.

Dat was vroeger heel anders. Kinderfeestjes werden vooral thuis gevierd. Een stuk of vier, vijf vriendjes mochten op het feestje komen en na het verplichte verjaardagslied kwamen de cadeautjes. Tegenwoordig kan dat een envelopje met inhoud zijn, in onze jeugd kreeg je eenvoudige, maar echte cadeautjes. Misschien niet van die dingen waar je uren voor met je neus tegen de etalage van de speelgoedwinkel gedrukt zat, maar gewone, eenvoudige spulletjes. Een knuffelkonijn, bijvoorbeeld, of een paar tennisballen.

Daarna was er limonade en gebak. In een heel luxe jaar werden er kleine stukjes taart met een taartschep op de kartonnen bordjes geschoven, meestal bleef het bij een eenvoudig plakje cake.

Na de gebak-ronde werden er spelletjes gespeeld. Niet van die hele wilde, want daar was het huis niet op ingericht. Zo kwam bijvoorbeeld het aloude vlooienspel tevoorschijn. Het principe was simpel. Je speelde met een schijfje ter grootte van een knoop en je moest daarmee een kleiner knoopje in een bakje zien te wippen. Dat kleine schijfje was de vlo, en omdat dat ding natuurlijk als eerste kwijt raakte kon je daar dan bijvoorbeeld een boordenknoopje voor in de plaats leggen. Ook het kartonnen speldoosje waarin de vlooien verzameld moesten worden had duidelijk niet het eeuwige leven, maar een oud poederdoosje kon, na zorgvuldige reiniging, die taak prima overnemen.

Het leek zo eenvoudig, die vlooien in dat bakje wippen, maar het bleek meestal toch nog een hele uitdaging om er daadwerkelijk eentje te scoren. Na afloop werden de feestvierders geacht over de grond te kruipen om de ontsnapte plastic vlooien terug te vinden.

Het geringe aantal feestgangers, vergeleken met tegenwoordig, betekende overigens niet dat het feest geruisloos werd gevierd. Iedereen met kinderen zal beamen: een stuk of vijf kinderen is uitstekend in staat om een hoop herrie te produceren. Ouders die daar niet helemaal goed tegen konden hadden altijd de mogelijkheid om een koptelefoon op te zetten. Hoewel, die dingen zaten bepaald niet zo gerieflijk als de moderne exemplaren. 

 Wat een heerlijke, zorgeloze tijd was dat, toen je op kinderfeestjes als een van de hoogtepunten nog gewoon het vlooienspel speelde!