Tag archieven: busbaan

het busbaanonderbroekje

Je komt op de busbaan soms vreemde verdwaalde voorwerpen tegen. Een onderbroekje, bijvoorbeeld. Hoe komt dat ding daar terecht? Een reconstructie…

Het was een warme, zonnige dag in de zomer. Roy had de hele dag staan zwoegen in de volkstuin van zijn vader. Stof en zweet hadden zich vermengd tot een jeukende, klammige laag die bij elke beweging in de weg zat. Zo jammer dat er bij die volkstuin geen douche of zo was. Ja, er was een kraantje, waarmee lekker koel grondwater kon worden getapt. Ideaal om je gieter mee te vullen, maar te laag om onder te douchen. Je kon toch moeilijk onder zo’n kraantje op de grond gaan liggen.

Een blik op zijn horloge vertelde Roy dat het zo zoetjesaan tijd werd om naar huis te gaan. Met een gevoel van opluchting zette hij het tuingereedschap netjes in het schuurtje, dat zorgvuldig op slot werd gedraaid. Je wist het nooit hier.

Hij sjokte langzaam door de warme zomermiddag naar zijn fiets. Ook dat nog. Achterband plat. Even stond hij besluiteloos te kijken. Wat nu? Naar huis bellen had geen zin,  zijn ouders waren pas later thuis, zijn vrienden op vakantie. Lekker dan. Stomme fiets. Het fietspompje van zijn fiets was al jaren geleden gejat, en het tuincomplex inmiddels verlaten. Geen hulp in de buurt.

‘Nou, dan maar lopen!’ En Roy voegde de daad bij het woord.  Die fiets kon hij later die avond met zijn vader wel komen ophalen.

Het was nog steeds een warme namiddag. De zon was nog warm genoeg en de druppeltjes zweet op zijn voorhoofd drupten gestaag en hinderlijk over zijn neus naar beneden. Kon hij zich maar even koelen. Maar wacht eens, dat kon ook! Zijn wandeling voerde hem langs een klein meertje. Toch eens even gaan kijken.

Bij het meertje aangekomen viel meteen de rust op. De middagbezoekers waren al huiswaarts, geen menselijk geluid was nog te horen. Roy stapte op enkele bosjes af, keek spiedend om zich heen, en kleedde zich uit. Schoenen, shirtje, broek… even aarzelde hij en keek nog eens om zich heen. Waarom ook niet, wie zou hem kunnen zien? Snel stapte hij uit zijn onderbroek, die hij bij het stapeltje kleren legde. Het voelde wel wat vreemd, zo helemaal in zijn niksie. Om zijn verlegenheid te verbergen stapte hij snel het water in. Even meende hij een geluid te horen, maar toen hij om zich heen keek zag hij geen mens.  Wat was dat heerlijk, dat koele water om hem heen. Al het zweet, al het stof spoelde van hem af, hij voelde zich als herboren. Fris en opgewekt zwom hij terug naar de plek waar hij zijn kleren had achtergelaten. En daar kreeg hij de schrik van zijn leven. Twee schoenen stonden op zijn terugkeer te wachten, maar onderbroek, broek en shirt waren nergens meer te bekennen.

‘He, waar zijn mijn kleren?’ schreeuwde Roy boos, nadat hij vertwijfeld om zich heen had gekeken. Een antwoord kreeg hij niet. Tenminste, hij hoorde niets. Wel zag hij honderd meter verderop een stuk textiel in de struiken hangen. Dat leek verdacht veel op zijn shirt. Met zijn handen strategisch geplaatst, zodat er niet teveel privacy aan de openbaarheid zou worden prijsgegeven, sloop hij, boos en verlegen, in de richting van het stukje textiel. Inderdaad. Zijn shirt. Wat een flauwe grappenmakers! Snel viste hij het uit de struiken, klopte het uit en trok het weer aan. Jammer dat het maar net tot over zijn navel kwam. De handen nog steeds in strategische positie speurde hij de rest van de omgeving af. Weer honderd meter verderop, precies waar het struikgewas grensde aan de busbaan die de woonwijk omsloot, zag hij opnieuw een stukje textiel. Was dat zijn onderbroek? Zo snel hij kon liep hij naar het wapperende lapje. Echt snel lopen was er niet bij, met de handen angstvallig in die beschuttende positie. Toen hij vlakbij was gekomen raasde met stevige snelheid lijnbus 54 voorbij. Het broekje leek te aarzelen, maar wapperde toen met de bus mee naar onbekende verten. Pas bij die onbekende verten aangekomen maakte de bus een draai. Het broekje aarzelde en gleed traag en onverbiddelijk op de busbaan neer. En daar ligt het nog. Want wie zal zo’n verdwaald broekje meenemen?