Het was al laat op een stormachtige avond. De kaarsen in het schildersatelier aan de Nieuwe Doelenstraat in Amsterdam flakkerden door de tochtige luchtstromen die via de vele kieren vrij spel hadden. De schilder huiverde even, legde zijn kwast neer en masseerde zijn vingers.

De tussendeur ging open. Een bevallige jonge dame in nachtgewaad stond in de deuropening. ‘Kom je nog? Het is koud in bed.’

De schilder glimlachte. ‘Ik zou je graag verwarmen, mijn schat. Maar dit moet echt af.’ Hij wees naar het schilderij dat op de ezel stond.

De vrouw kwam het atelier in, zorgvuldig elke aanraking met de verf en de tafels vermijdend. Voorzichtig nam ze het hoofd van de schilder in haar handen en drukte een kus op het voorhoofd, toen op de mond.

‘Ik houd van je, mijn lief’, fluisterde ze en ze draaide zich om.

‘Ik ook van jou, Sas’ klonk zijn antwoord.

De deur viel dicht en zuchtend nam de schilder de kwast weer op. Schilderen was zijn lust en zijn leven. O, als hij toch eens een succesvol schilder zou zijn, met veel geld. Dan kocht hij een eigen huis waar hij met zijn vrouw Saskia kon wonen. Niet dat hij het slecht had in het huis van Willem Boreel, echt niet. Maar een eigen huis, en een eigen atelier, dat zou toch geweldig zijn. Voorzichtig doopte hij de punt van zijn kwast in de verf en bracht een dunne streek op het werk aan. 

Hoewel er vele kaarsen brandden maakten de flakkerende vlammetjes het zicht op het werk wel lastiger. En hij was vermoeid, meer nog dan hij zichzelf wilde toegeven.

Toen kwam zijn laatste gedachte nog eens bij hem op. Een succesvol schilder. Een lachje kwam op zijn lippen. Een grote naam zijn, misschien wel schilderijen aan het hof van de prins. Of, en nu werd de glimlach breder, zouden zijn schilderijen in de toekomst in speciale huizen worden tentoongesteld. En uit alle delen van de wereld zouden mensen naar zijn werk komen kijken. De gedachte amuseerde hem zo, dat hij in lachen uitbarstte. En toen pakte Rembrandt zijn kwast weer op. Een paar streken nog, en dan zou hij te bed gaan. Saskia zou vast nog niet slapen.