Een vurige sollicitatie

Ik heb mijn doel bereikt, ik sta hier voor de grote fabriek, mijn bestemming van vandaag. Op het programma staat een nieuw sollicitatiegesprek, toch altijd een bijzonder moment, en een een beetje spannend is het ook wel.

Het hek van de fabriek is geheel in stijl. Met wat fantasie kun je in de dunne verticale spijlen, waarop een ronde kop zit, lucifers herkennen. En wat kun je anders verwachten bij een luciferfabriek?

De poort staat open en ik loop naar de grote voordeur. Binnen hangt een soort wandkleed, waarop in reliëf een voorstelling van de fabriek te zien is. Tot mijn verbazing zie ik dat het wandkleed geheel van lucifers is gemaakt. Een vriendelijke juffrouw wijst me naar de wachtruimte, waar ik straks zal worden opgehaald.

De wachtruimte is leeg, tenminste, er zitten geen mensen. Er staan natuurlijk wel stoelen, er is een tafel met wat tijdschriften. Er ligt er eentje open met een grote reclame voor een of andere tandpasta. Het wakkert mijn eigen onzekerheid een beetje aan. Zat er niet een hoop knoflook in die tzatziki-yoghurt die ik tijdens mijn treinreis hiernaartoe op had?

De deur gaat open. Een vriendelijk heer stelt zich voor als ‘Schaar, Karel Schaar. Fijn dat u op zo’n korte termijn naar dit sollicitatiegesprek kon komen. Zal ik u voorgaan?’

Natuurlijk, dat mag.

Hij leidt me door de gangen en vertelt ondertussen honderduit over de fabriek.

‘Weet u,’ vertrouwt hij me toe, ‘nu er steeds minder mensen roken en we geduchte concurrentie ondervinden van de aansteker, leggen we ons toe op innovatie. Vernieuwing, weet u wel.’

Ik knik. Innovatie, dat begrijp ik wel. Maar hoe doe je dat nou met een simpel product als een lucifer?

‘Ik ben blij dat u dat vraagt. Heeft u opgelet bij binnenkomst?’

‘Zeker,  het wandkleed …’

‘Juist, juist. Dat is een voorbeeld. Kijkt u eens hier.’ Met deze woorden leidt hij mij naar een grote vitrinekast. ‘Hier ziet u voorbeelden van ons nieuwe productprogramma.’

En inderdaad. Hier is van alles te zien. Een stukje van het wandkleed dat bij de voordeur hing. Een stukje hekwerk, maar dan in miniatuur.

‘En daar, ziet u wel: de nieuwe tandenstokers!’

Ik zie ze.

‘Lucifers kun je bovendien uiterst dun en lang maken. Zie u dat tafelkleedje daar? Dat is geheel gebreid van luciferdraden.’

Ik laat een bewonderend geluidje horen.

‘En wat dacht u van de luciferborstel, de luciferbezem en daar ons pronkstuk.’

Ik volg de richting die hij aanwijst. Een grote doos, met een afbeelding van een molen.

‘Ons nieuwste bouwpakket. Vanaf volgende week komen al deze producten in de winkel te liggen.’

Het is verbazend, wat kan ik anders zeggen?

Dan houdt hij de deur van een kantoortje open. Op de vloer ligt een mat, geheel gemaakt van rechtopstaande lucifers. Zorgvuldig en fanatiek veeg ik, ik ben immers goed opgevoed, mijn voeten. De lucifers reageren, de rookmelder en de sprinklerinstallatie ook.

Ik ben niet aangenomen.

6 gedachten over “Een vurige sollicitatie”

Laat een antwoord achter aan Hansvg Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *